Waarom het goed is om jezelf wel eens terug te vinden op je keukenvloer
21 juni 2023 

Waarom het goed is om jezelf wel eens terug te vinden op je keukenvloer

Alle ballen in de lucht houden lukt niemand. Het spijt me als ik je nu deze illusie ontneem. Ik durf het zelfs nog eens te herhalen, maar dan anders geformuleerd: het lukt niemand om alle ballen in de lucht te houden. Je bent geen megamindy, je bent superwoman niet: je bent een gewoon mens van vlees en bloed. Ik zal je eerlijk vertellen: ik heb lang gedacht dat ik de uitzondering op de regel was, dat ik wel alle ballen in de lucht kon houden, maar niets is minder waar. En daarom vertel ik je nu zo keihard: ook jij kunt niet alle ballen in de lucht houden.


Alle ballen in de lucht houden is onmogelijk.

Op een dag vond ik mezelf terug op de keukenvloer. Huilend. Ik kón niet meer. Ik was doodmoe van alle dingen die ik mezelf oplegde, want ik had besloten de perfecte moeder, de perfecte echtgenote, de perfecte werknemer, de perfecte dochter en de perfecte huishoudster en ook nog de perfecte vriendin te moeten zijn. Al die verschillende rollen blijven spelen en ondertussen doen alsof het me allemaal makkelijk afging, vrat energie en leverde alleen maar frustratie en het gevoel van falen op.

Ondertussen regen de dagen zich aaneen, leek elke dag op de vorige en kon ik het onderscheid tussen de maanden alleen nog maar maken door te kijken op de foto’s of ik een korte of een lange broek aan had. 

Ondertussen wilde ik meer uit het leven halen. Wilde ik meer van betekenis zijn voor anderen, nieuwe dingen bereiken, cursussen volgen en vijf kilometer kunnen hardlopen. 


Levenslessen

Nu, zo’n tien jaar en veel levenslessen rijker, ben ik zover: ik ben van betekenis, ik ga geen uitdaging uit de weg, ik volg cursussen bij de vleet en ik kan vijf kilometer hardlopen. Ondertussen wappert de was aan de lijn, krijgen mijn kinderen elke dag een gezonde maaltijd (nou ja, bijna elke dag) en huppel ik met veel plezier door het leven. 


Wat die levenslessen waren? Nou…deze (onder andere):

*perfect bestaat niet, dus je hoeft het niet na te streven.

*elke dag een wasje draaien en wegwerken (en dat betekent opgevouwen in de kast) voorkomt chaos en misgrijpen.

*een doel behalen kan ook in stukjes, dat hoeft echt niet in een keer.

*ik mag pauzes nemen.

*ik ben MegaMindy niet.

*ik mag fouten maken.

*vooruitzien is regeren.

*ik drink mijn koffie warm.


Ben ik de enige vrouw die niet alle ballen in de lucht kan houden?

Ben ik de enige vrouw die zo gefaald heeft in het in de lucht houden van de ballen? Ben ik de enige die met een kind op de arm en een kruipend kind om mijn voeten rond 16u opschrok en me realiseerde dat ik mijn pyjama nog aan had? Hartgrondig NEEN, dat ben ik niet. Die worsteling rond het combineren van werk en prive, die dans tussen moederschap en ‘wie ben ik dan eigenlijk nog?’ maken we allemaal mee. Vroeger of later ben jij de persoon die zichzelf op de keukenvloer terug vindt, of huilend onder de douche, of schreeuwend van frustratie in de auto of vul zelf maar een situatie in. 

Hoe doen wij dat dan, dat met die ballen?

Wij, Angela en Lyneke, zijn experts in het hartgrondig de boel in de soep laten lopen. Of beter gezegd: wij waren hier experts in. Compleet met hangende mondhoeken en gesnauw naar partners, kinderen en collega’s. Tot een dag dat we besloten dit niet meer te willen: we wilden best ballen in de lucht houden, maar we wilden ze vooral gebruiken als confetti om ons leven mooier te maken. We wilden dansend en met een glimlach door het leven. We wilden met veerkracht kunnen reageren op tegenslag en flexibel kunnen omgaan met veranderingen. Maar bovenal wilden we onze doelen glimlachend bereiken.

Wil ook ook glimlachend je doel bereiken? Maak dan gebruik van de eerste stap: Maak gebruik van onze gratis ultra snelle manier van opruimen, zodat je binnen een uur een meer opgeruimd huis en een opgeruimd hoofd krijgt.  

ruimte voor een plezierige omgeving

Over de schrijver
Lyneke voelt zich af en toe net een stuiterbal: door haar niet te stuiten nieuwsgierigheid en enthousiasme komt ze af en toe in bijzondere situaties terecht waarbij ze dán pas bedenkt: ‘oeps…ik hier?’ De nieuwsgierigheid bracht haar na negen jaar basisonderwijs in een bakkerij waar ze appeltaarten bakte met mensen tot een afstand tot de arbeidsmarkt. Echter bracht dit niet de voldoening welke ze zocht, dus na een gesprek met de aanstaande schoonmoeder van haar toen tien jarige dochter, solliciteerde Lyneke op een baan in het speciaal voortgezet onderwijs. Hier werkt Lyneke inmiddels al ruim vier jaar met veel plezier, waarbij ze veel leuke collega’s heeft, waaronder de inmiddels niet meer aanstaande schoonmoeder van haar dochter. Lyneke heeft altijd wat onrust in haar lijf, wat je terug ziet in tikkende voeten, bewegende benen of een wiebelend hoofd. Om te voorkomen dat mensen zich hieraan irriteren, heeft Lyneke een manier ontdekt om tegemoet te komen aan deze beweegbehoefte: Lyneke fietst op en neer naar haar werk (ruim 20 kilometer per dag), loopt drie keer in de week hard en danst op harde muziek zodra haar drie dochters uit het zicht zijn. Muziek maken, luisteren en beleven is een andere uitlaatklep van Lyneke. Sinds de positieve psychologie in haar leven is, bekijkt Lyneke de wereld door een gekleurde bril, is ze milder naar zichzelf en ze hoopt andere mensen te prikkelen om op een positieve en milde manier naar zichzelf, anderen en de wereld te kijken. Lyneke ziet zichzelf als een verbinder. Als het haar lukt om jou met jezelf en jou en de ander te verbinden, kan haar dag niet meer stuk. In het dagelijks leven is Lyneke moeder van drie dochters en woont ze samen met haar partner en dochters en een kat.
Reactie plaatsen