Hoe ik mijn mentale gezondheid op peil houd
31 oktober 2023 

Hoe ik mijn mentale gezondheid op peil houd

Mentale gezondheid is lang een ondergeschoven kindje geweest in mijn leven. Het was een term die me niets zei en totaal geen betekenis had in mijn leven. Zoals bij zoveel dingen werd het pas onderwerp van gesprek, toen het eigenlijk al langere tijd niet zo goed met me ging. Ik had het niet eens door dat het niet zo best met mijn mentale gezondheid was gesteld..

Ik vertrok in het donker en ik kwam in het donker thuis. Zelfs als de zon niet was onder gegaan was het donker in mijn hoofd.


Automatische piloot



Ik leefde op de automatische piloot, niet alleen mijn taken gingen in een waas voorbij, ook mijn emoties waren vlak. Op sommige momenten trok ik bewust mijn mondhoeken op omdat ik wist dat een glimlach gepast was. Het kostte me veel energie, bewust lachen.  De mondhoeken laten hangen was makkelijker.

Fysiek gezien was er niets aan de hand. Mentaal gezien was er alles aan de hand. Ik leefde mijn leven, deed de dingen die ik moest doen. De was hing keurig aan de lijn te drogen, de kinderen kregen eten en de koelkast werd elke week weer gevuld. Mijn leerlingen kregen de aandacht die ze verdienden. Iedereen was blij.


Iedereen was blij



Iedereen?


Grijze periodes


Mentale gezondheid

Nee, ik was niet blij. Ik was...sja, wat was ik eigenlijk. Om nu te zeggen dat ik 'niets' was gaat wat ver, maar het omschrijft precies wat ik voelde: niets. Geen verdriet, geen boosheid, geen vreugde. Ik liet alles maar over me heen komen.

Is dit een eenmalige fase in mijn leven geweest? Nee, helaas niet. Ik heb geleerd dat dit soort fases bij mijn leven horen. Ze komen en ze gaan. Ze horen bij me. Wat ik ook heb geleerd is hoe ik er mee om kan gaan en wanneer ze in beeld komen, die grijze en donkere fases in mijn leven.


Acceptatie


Wat ik doe om mentaal gezond te blijven:

Als eerste ben ik gestopt met balen van de grijze periodes. De grijze periodes werden niet minder grijs als ik er boos om werd. Ze gingen niet weg. Ze zijn er gewoon. Ben ik dan zielig? Nee, want er zijn meer mensen die deze grijze wolken aan de lucht herkennen. Misschien wel meer dan je denkt. Ik verstop ze daarom niet meer, die nare, drukkende periodes waar het lijkt dat ik me door dikke stroop probeer te bewegen. Ik deel het met anderen, zodat mensen me af en toe een duwtje kunnen geven.

Voldoende slaap helpt me ook, dus ook al zou ik het liefst nog tot het ochtendgloren in de lampen hangen: ik doe het minder dan voorheen. Mijn agenda houd ik bewust bij: ik zorg voor leuke afspraken, maar houd hierbij ook momenten leeg om op te laden.

Ook pak ik het liefst zoveel mogelijk zonlicht op en ik combineer dit met bewegen: ik probeer elke dag naar buiten te gaan om te wandelen, te fietsen, hard te lopen of iets in de tuin te doen.

Ik probeer gezond te eten, zodat ik voldoende vitamines binnen krijg. En heel eerlijk: ik slik ook vitamines erbij, want niet alles krijg ik via smoothies, groenten en fruit naar binnen. Als ik ergens anders ben, zoek ik bewust naar kleur om me heen. Mocht ik dit niet buitenshuis vinden, dan is een blik in mijn kledingkast voldoende om weer wat kleur te zien.


Mentale gezondheid



Dit alles bij elkaar, en vooral het gevoel dat ik zelf invloed heb op de kleur van de grijze wolken om me heen, houdt me mentaal gezond. Het is hard werken en soms niet zulke populaire keuzes maken, maar mijn mentale gezondheid is me lief.

Mentaal gezond zijn en blijven kan een zware dobber zijn. Kun je hierbij wel wat hulp gebruiken? Volg dan onze cursus leven met een glimlach. Hierin leer je stap voor stap wat je zelf kunt doen om het leven weer een beetje leuker te vinden.

Wat doe jij om in grijze periodes een beetje kleur in je leven te houden?

Een bekroonde korte film van Sacha Goedegebure en Omens Studios over een man die lijdt aan een depressie en betrapt wordt in een plotselinge stortbui van roze, pluizige ballen. Bij een drukke bushalte biedt een vrolijk ogende vrouw hem een plekje onder haar paraplu aan, en samen genieten ze van de zachte regen.


Over de schrijver
Lyneke voelt zich af en toe net een stuiterbal: door haar niet te stuiten nieuwsgierigheid en enthousiasme komt ze af en toe in bijzondere situaties terecht waarbij ze dán pas bedenkt: ‘oeps…ik hier?’ De nieuwsgierigheid bracht haar na negen jaar basisonderwijs in een bakkerij waar ze appeltaarten bakte met mensen tot een afstand tot de arbeidsmarkt. Echter bracht dit niet de voldoening welke ze zocht, dus na een gesprek met de aanstaande schoonmoeder van haar toen tien jarige dochter, solliciteerde Lyneke op een baan in het speciaal voortgezet onderwijs. Hier werkt Lyneke inmiddels al ruim vier jaar met veel plezier, waarbij ze veel leuke collega’s heeft, waaronder de inmiddels niet meer aanstaande schoonmoeder van haar dochter. Lyneke heeft altijd wat onrust in haar lijf, wat je terug ziet in tikkende voeten, bewegende benen of een wiebelend hoofd. Om te voorkomen dat mensen zich hieraan irriteren, heeft Lyneke een manier ontdekt om tegemoet te komen aan deze beweegbehoefte: Lyneke fietst op en neer naar haar werk (ruim 20 kilometer per dag), loopt drie keer in de week hard en danst op harde muziek zodra haar drie dochters uit het zicht zijn. Muziek maken, luisteren en beleven is een andere uitlaatklep van Lyneke. Sinds de positieve psychologie in haar leven is, bekijkt Lyneke de wereld door een gekleurde bril, is ze milder naar zichzelf en ze hoopt andere mensen te prikkelen om op een positieve en milde manier naar zichzelf, anderen en de wereld te kijken. Lyneke ziet zichzelf als een verbinder. Als het haar lukt om jou met jezelf en jou en de ander te verbinden, kan haar dag niet meer stuk. In het dagelijks leven is Lyneke moeder van drie dochters en woont ze samen met haar partner en dochters en een kat.
Reactie plaatsen