Oordelen hebben en er mee omgaan
Oordelen, sommige mensen zijn er mee opgegroeid. Zo ook ik. Ik weet niet anders, of er was over alles een oordeel. En als ik eerlijk ben: ik ben er zelf ook goed in: oordelen hebben over mensen en situaties. Voor je het weet heb je een oordeel op iets of iemand geplakt. Je vindt een haarkleur mooi, of de kledingkeuze van je collega ietwat hysterisch. Oordelen over een ander geven je ook een mooie reden om een gesprek met een ander aan te gaan. En zolang je een oordeel hebt over een ander, gaat het gelukkig niet over jezelf.
Als je in gezelschap bent, willen gesprekken nog wel eens een bijzondere wending nemen. Iemand zegt iets, een ander vult aan en een derde weet ook nog wel een ander voorbeeld er bij te bedenken. Hoe gekker, hoe beter zou je denken, maar hier kom je wel in een gek gebied uit. Het gebied van 'het oordeel.'
Want wat is gek en wat is normaal?
Klein voorbeeld:
Iemand vertelde dat er een man was in een televisieprogramma en die had precies bedacht hoe hij op een dag uit het leven stapt. Hij had er een heel scenario bij wat ik jullie zal besparen, maar het kwam er op neer dat hij na zijn sterfbed, die dan ook klaar staat in de natuur, zichzelf letterlijk teruggaf aan de natuur. Een ander vulde aan dat er ook mensen zijn die met een overledene op de foto gaan.
'Dat is toch raar!'
werd er bij gezegd.
Het triggerde iets bij me waar ik blijkbaar al een paar dagen tegen aan liep. De uitspraak 'dat is toch raar!' was deze week al een paar keer mijn gehoor binnengedrongen en had zich in mijn hoofd genesteld. Ik vroeg me af waarom. Waarom komt dit steeds terug? Waarom is dit een thema? Wat doet dit bij mij?
Ik besefte me dat ik me steeds meer bewust van ben dat het 'normaal' is om ergens een oordeel over te hebben. Mensen die afwijken van de norm zijn 'raar'. Mensen met blauw haar 'sporen niet' en 'moeten nodig eens volwassen worden'.
Waarom moeten ze dat? Waarom mag je geen blauw haar hebben? Waarom zou je niet een vrolijk gekleurde jas aan mogen hebben middenin de winter? Hoezo mag je je was niet op hangen op zondag? Wie bepaalt er dat je na je veertigste niet meer tot diep in de nacht mag stappen? Wie heeft er bedacht dat je gek bent als je tóch op de fiets stapt naar je werk als de regen met bakken uit de lucht valt?
Wie bepaalt er of iets gek is of normaal?
Een oordeel hebben over anderen is een manier om jezelf binnen een groep te houden. Om er bij te mogen blijven horen. Als we allemaal hetzelfde blijven doen, is degene die hier van afwijkt anders en dus 'niet normaal'. Andersom: als iedereen zijn haar blauw verft en jij bent de enige die dit niet doet, wie is er dan de normale van de groep?
Verf gerust je haar blauw, draag een felgekleurde jas in de winter, neem afscheid van de wereld op een manier die bij jou past en doe lekker je ding.
Stap eens in de schoenen van een ander
Merk je dat je een oordeel hebt, dat je iets 'raar' vindt en wil je hier van af? Stap dan eens uit je eigen schoenen in de schoenen van de ander. Kijk verder dan het verschil en onderzoek jullie overeenkomsten. Het konden er nog wel eens meer zijn dan je dacht.
Leven met een glimlach
Wil jij meer oefenen met milder zijn naar anderen, maar ook naar jezelf? Dan is onze cursus Leven met een glimlach misschien iets voor jou. In deze cursus ga je aan de slag met de manier waarop je naar jezelf kijkt, leer je hoe je met je angst om kunt gaan en wat je kunt doen om jezelf te kunnen zijn, zonder last te hebben van je angst om er niet meer bij te horen.
