Van uitstel komt…. Of toch niet?!
Perfectionisme komt en gaat in veel verschillende vormen. Een onbekende vorm van perfectionisme is vermijding. Mensen die taken maar voor zich uit schuiven zijn heus niet altijd lui, of slechte planners. Als je met ze in gesprek gaat, zul je vaak ontdekken dat er achter dat uitstelgedrag perfectionisme schuil gaat.
'Eerst even koffie drinken met die goede vriend.' 'Een wandeling maken frist mijn hoofd op, daarna kan ik aan het werk.' 'Als de was maar eenmaal draait, dan kan ik verder.' 'Zonder muziek op de achtergrond kan ik niet aan het werk.' 'Ik ben te moe, eerst even met een zak chips op de bank en dan kan ik na wat ontspanning meer bereiken.'
Mensen die me denken te kennen, zullen niet geloven dat bovenstaande vandaag van toepassing was. Niet eentje, maar ik heb daadwerkelijk ALLE bovenstaande gedachten gehad vanochtend én toegepast. Dus: 'ja, de was draait,' en 'ja, ik heb even gewandeld' en 'ja, de muziek staat aan' en 'ja, de zak chips is bijna leeg' (en de voorraad cola is ook bijna op).
Koningin van het uitstelgedrag
Want uitstellen, dat kan ik als geen ander. Ik ben me er bewust van. Ik ken het gevaar van andere dingen prioriteit geven en uiteindelijk super druk geweest te zijn met veel klusjes, maar uiteindelijk mijn dagdoelen niet bereikt te hebben. Me schuldig te voelen over het niet behalen van de doelen, het luidkeels aan iedereen verkondigen met wat ik wél gedaan heb, in de hoop dat het niet opvalt dat ik dat ene belangrijke niet heb gedaan....
Perfectionisme
Bij mij zit er perfectionisme achter, weet ik van mezelf. En een overtuiging van vroeger: 'als je iets doet, moet je het goed doen, anders moet je het niet doen.' Het moet dus goed zijn als ik klaar ben. En vervolgens leg ik de lat zo ongenadig hoog dat ik niet eens aan de taak durf te beginnen. Klinkt als perfectionisme, of niet?
Stappenplan perfectionisme vermijden
Wat me helpt is een aantal dingen:
- Ik definieer mijn doel helder voor mezelf.
- Ik spreek met mezelf af wanneer een taak 'klaar' is (en niet wanneer het 'goed' is, merk je het verschil?)
- Ik geef mezelf een tijdblok waarin de klus klaar moet zijn.
- Ik stel deadlines voor mezelf (vaak eerder dan met anderen afgesproken, zodat ik wat speling heb als dat perfectionisme weer even om de hoek gluurt)
- Ik heb helder wat mijn volgende actie is om de taak af te ronden.
- Als ik echt, echt, echt geen zin heb/ angst heb om te beginnen, pas ik de techniek van mijn collega toe: 'ik hoef er maar een half uurtje aan te werken vandaag.' Zo help ik mezelf de laatste drempel over. Een half uur is te overzien voor me. dertig minuten overleef ik tot nu toe steeds ;-)
- En niet onbelangrijk: ik beloon mezelf met iets leuks als ik de taak dan tóch gedaan heb: met een wandelingetje, een dansje, dat laatste restje chips, even op de bank met een boek, een kop thee.
Hoe ga jij perfectionisme te lijf? Heb je er veel of weinig last van? Mocht het je in de weg zitten en wil je aan de slag met bovenstaande tips? Volg dan onze cursus Eerste hulp bij plannen . Zo leer je stap voor stap je doelen te bereiken zonder dat je perfectionisme je in de weg loopt.
