Lyneke Koelewijn

Lyneke voelt zich af en toe net een stuiterbal: door haar niet te stuiten nieuwsgierigheid en enthousiasme komt ze af en toe in bijzondere situaties terecht waarbij ze dán pas bedenkt: ‘oeps…ik hier?’ De nieuwsgierigheid bracht haar na negen jaar basisonderwijs in een bakkerij waar ze appeltaarten bakte met mensen tot een afstand tot de arbeidsmarkt. Echter bracht dit niet de voldoening welke ze zocht, dus na een gesprek met de aanstaande schoonmoeder van haar toen tien jarige dochter, solliciteerde Lyneke op een baan in het speciaal voortgezet onderwijs. Hier werkt Lyneke inmiddels al ruim vier jaar met veel plezier, waarbij ze veel leuke collega’s heeft, waaronder de inmiddels niet meer aanstaande schoonmoeder van haar dochter.
Lyneke heeft altijd wat onrust in haar lijf, wat je terug ziet in tikkende voeten, bewegende benen of een wiebelend hoofd. Om te voorkomen dat mensen zich hieraan irriteren, heeft Lyneke een manier ontdekt om tegemoet te komen aan deze beweegbehoefte: Lyneke fietst op en neer naar haar werk (ruim 20 kilometer per dag), loopt drie keer in de week hard en danst op harde muziek zodra haar drie dochters uit het zicht zijn. Muziek maken, luisteren en beleven is een andere uitlaatklep van Lyneke.
Sinds de positieve psychologie in haar leven is, bekijkt Lyneke de wereld door een gekleurde bril, is ze milder naar zichzelf en ze hoopt andere mensen te prikkelen om op een positieve en milde manier naar zichzelf, anderen en de wereld te kijken.
Lyneke ziet zichzelf als een verbinder. Als het haar lukt om jou met jezelf en jou en de ander te verbinden, kan haar dag niet meer stuk.
In het dagelijks leven is Lyneke moeder van drie dochters en woont ze samen met haar partner en dochters en een kat.